Η υπεριδρωσία αποτελεί μια παθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υπερβολική έκκριση ιδρώτα από τους εκκρινείς ιδρωτοποιούς αδένες, η οποία είναι μεγαλύτερη από εκείνη που απαιτείται για την κανονική θερμορύθμιση.

Η υπεριδρωσία, ανάλογα με την αιτιολογία, διακρίνεται σε ιδιοπαθή (πρωτοπαθή) και δευτεροπαθή, ενώ ανάλογα με την έκταση της εντόπισης της σε εστιακή και γενικευμένη.

Η πρωτοπαθής είναι συνήθως εστιακή και αφορά μασχάλες, παλάμες, πέλματα και πρόσωπο, ενώ, η δευτεροπαθής μπορεί να οφείλεται σε εμπύρετα νοσήματα, ενδοκρινολογικές και μεταβολικές διαταραχές, καρδιαγγειακές παθήσεις,  κακοήθειες,  χρήση φαρμάκων κ.α.

Σε κάθε περίπτωση, η υπεριδρωσία επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής των πασχόντων και έχει σοβαρές ψυχολογικές, κοινωνικές, επαγγελματικές και οικονομικές επιπτώσεις. Οι πάσχοντες αδυνατούν να χειριστούν εργαλεία σε χειρωνακτικές εργασίες, διστάζουν να προτείνουν το χέρι για χειραψία, οι αθλητικές τους δραστηριότητες είναι περιορισμένες ενώ υψηλό ποσοστό δηλώνει, ότι το πρόβλημα επηρεάζει αρνητικά ακόμη και τις προσωπικές τους στιγμές.

Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι η υπεριδρωσία μπορεί να αντιμετωπιστεί από τον ειδικό Δερματολόγο, ο οποίος και θα καθορίσει το είδος της θεραπείας, που είναι κατάλληλη για κάθε ασθενή. Πριν από την επίσκεψη του ασθενούς στον Δερματολόγο, συστήνουμε στον πάσχοντα να κρατήσει ένα «ημερολόγιο εφίδρωσης» για λίγες ημέρες ή και εβδομάδες, αν αυτό είναι εφικτό.

Θεραπεία υπεριδρωσίας

Α.  Για την εστιακή υπεριδρωσία προτείνονται:

                  1. Γενικά μέτρα (ελαφρά ένδυση-δροσερό περιβάλλον-καλή υγιεινή)

                  2. Μεταλλικά άλατα (υδροχλωρικό αλουμίνιο – εξαένυδρο χλωρίδιο του  αλουμινίου).

                  3. Τοπικά αντιχολινεργικά (διάλυμα γλυκοπυρρολάτης )

                  4. Συσκευές ιοντοφόρρησης.

                  5. Συστηματική αγωγή (αντιχολινεργικά φάρμακα)

                  6. Χρήση μηχανημάτων Laser and Radiofrequency

                  7. Τοπικές εγχύσεις αλλαντικής τοξίνης (π.χ. Βοτουλινική Τοξίνη), το οποίο ίσως είναι η καλύτερη λύση , για την εστιακή υπεριδρωσία της μασχάλης.

                   8. Χειρουργική αντιμετώπιση, αφαίρεση των ιδρωτοποιών αδένων με εκτομή του δέρματος ή λιποαναρρόφηση ( μόνο για την μασχάλη) και θωρακοσκοπική συμπαθεκτομή

Β.  Για τη δευτεροπαθή υπεριδρωσία, γίνονται οι κατάλληλες εξετάσεις για τον  εντοπισμό και  την αντιμετώπιση του αιτίου.